Nar Çiçeği Külahında Dut Dondurması

Ramazan bayramını annem ve kardeşlerimle geçirmek için geçen hafta İzmit’teydim.....

Ailemle hasret giderdikten sonra İzmit’e aylardır gelmemiş olmanın özlemiyle kendimi bir anda sokaklarda gezinirken buldum, ayaklarım beni çocukluğumun ve ergenlik yıllarımın geçtiği mahalleye götürdü, eski sokağımız, evimiz yerli yerinde duruyordu çok şükür…..

Eski demiryolu caddesinde yürürken önce yerlere dökülmüş ezilmiş dutları gördüm, üzüldüm ziyan oldukları için.  Yaklaşık elli metre sonra ise nar ağacını gördüm. Dalları çiçeklerle ve henüz küçük meyvelerle doluydu, muhteşem görünüyordu, bazı çiçekleri ise yere dökülmüştü. Hemen onları topladım yerden ve hayranlıkla okşadım yapraklarını....

Cadde üstü peş peşe yoluma çıkan bu iki güzel ağaç zaten İzmit sokaklarında nostaljik bir edayla dolaşan beni aldı tamamen çocukluğuma uçurdu......

 

 

 

 

 

Benim çocukluğumda dondurma çok kıymetliydi, öyle her bakkalda her mevsimde bulunmazdı. En önemlisi bademciklerimiz şişer korkusuyla ailemiz tarafından sık tüketmemize izin verilmezdi.....
Her zaman pozitif çözümler üretme meraklısı, hayalci ve dondurmayı çok seven bir çocuk olan ben tabii ki bir formül bulmuştum kendimi mutlu etmek için. Anneannemin bahçesindeki nar ağacından yere dökülen nar çiçeklerini külah yapıp hemen yanındaki dut ağaçlarından topladığım en güzel, en büyük ve rengarenk dutları içine özenle koyardım (tıpkı birinci fotoğrafta gördüğünüz gibi). 
Dondurma yiyormuş gibi dutları yerken, büyüyüp para kazandığım zaman istediğim kadar dondurma yiyebileceğim fantastik hayallerine dalardım.....

Zamanın yükü omuzlarımda, yaş almış ve yaşlanmakta olduğum bugünlerimde yine dondurmayı çoooook seviyorum ama  şimdi tersine bir fantastik hayal kuruyorum.....

Çocukluk günlerimde yaptığım gibi nar çiçeği külahında dut dondurması yemenin hayalini.......