Madem ki Biliyorsun, Neden Öğretmiyorsun??????

.

Uzun süredir rahmetli babamla ilgili yazmadığımı fark ettim. Oysa kulağıma küpe sözleri,  genetik olarak bana geçmiş davranışlarıyla her zaman varlığını yanımda hissediyorum…..

Daha önce birçok yazımda bahsettiğim gibi kardeşlerimin ve benim eğitimimiz konusunda çocukluğumuzdan itibaren hedefler koyup ufkumuzu açmış, üniversite mezunu ve meslek sahibi olmamız için çok emek vermişti…..

Sadece bizi değil gördüğü her çocuğu ve genci üniversite okumaya teşvik, ailelerini ise ikna ettiğine çok şahitliğim var….

Öğretme duygusu, bu kadar güçlü olan çok az insan gördüm, çünkü o insanların özellikle kız çocuklarının ve kadınların eğitim gördükleri zaman kimseye müdana etmeden kendi ayakları üzerinde durabileceklerine inanıyordu. İnsanların bir meslek sahibi olduklarında, öğrenmeyi başardıklarında ve üretebildikleri zaman kendilerini değerli hissederek mutlu olacağını biliyordu. 85 yaşına kadar hep okudu, öğrenmeye, öğretmeye devam etti ve bizim mesleğimizle ilgili okuyup okumadığımızı kontrol etmeyi de hiiiiç ihmal etmedi…..

Rahmetli babacığım, öğretmenliği içselleştirerek sevmesine rağmen, 36 yıl mesai yaptığı öğretmenlik mesleğinde çok yorulduğu için olsa gerek biz çocuklarının öğretmenliği meslek olarak seçmemizi istemedi…..

Ancak ya babama hayranlığımdan ya da genetiğimden olması nedeniyle eğitimci yanım o kadar ağır bastı ki tıp okuduktan sonra sağlık eğitimi yüksek lisansı ve halk sağlığı doktorası yaptım. Çalıştığım kurumun bir çok hizmet içi eğitiminde her zaman gönüllü eğitimci olarak derslere girdim ve pratik eğitimlerde görev aldım….

Arkadaşlarım benimle "sen iflah olmazsın, emekli olduğunda bile  powerpoint sunum hazırlayıp yemek tarifleri, pratik ev işi ve sağlık bilgileri verirsin, blog yazılarını zorla okutursun" diye dalga geçiyorlar.....

Bir Sümer atasözü olan “Mademki biliyorsun, neden öğretmiyorsun. Boşa vakit geçirdin, neye yaradı” cümlesini adeta babam söylemiş gibi hissediyor ve yaşıyorum…..

   Mekanın Cennet olsun babacığım……