Panik Yok, Stres Yok……

 

Algısı, sezgisi yüksek bir çocuktum …..

Annemi ve babamı üzenleri hemen hissederdim, onları yıllarca maddi manevi yıpratan akrabalarımızı hiçbir zaman sevmedim, hatalarını anladıkları için ya da pişkinliklerinden iletişim kurmaya çalışsalar bile yüzlerine bakmadım.....

Bu çeşit akrabalar evimize geldikleri zaman paniğe kapılırdım annem babam yine üzülecekler diye, ortamı değiştirmek için maymunluklar yapardım.  Babacığımın cenazesinde döktükleri timsah gözyaşlarını da yutmadım ve hiç birisini affetmedim…..   

Kavgayı hiç sevmedim hayatım boyunca. Yanımda yüksek sesle bile konuşulmasından hep rahatsız oldum. Kavga edip bir şey olmamış gibi devam eden yine kavga edip yine barışan, sarmaş dolaş olan insanları hep şaşkınlıkla izledim. Kavga etmenin sevgilerini beslediğini söyleyen mazoşistlerden hele hiç haz etmedim……  

 

 

 

 

O gün bugündür iş yerinde, arkadaş ortamında veya bayram seyranda akrabalarla bir araya geldiğimizde bir gerginlik hissettiğim zaman önceliğim çocukken yaptığım gibi yine ortamı yumuşatmaya çalışmak ve arabulucu rolünü üstlenmektir. Gayet güzel bir şekilde ortamı sakinleştirmeye ve çözüm bulmaya çalışırım. Hatta bazen insanları ikna edebilmek  için gereksiz yere uzun konuştuğum da olur….. 

Ama nafile bir çabadır bu, çünkü bazı insanlar umutsuz vakadır. Kötülerin kötü olmaktan zevk aldıklarını görmenin, düzelmeyeceklerini tecrübe etmenin kazandırdığı bir refleksle bu tür insanları hayatımdan çıkarırım bir süre sonra…..

Birisinin damarına basmak, laf sokuşturmak, üzüldüğü bir konuyu inadına açıp kurcalamak normal insanın yapacağı işler değil bence. Lakin bazı akrabalar, komşular, işyeri çalışanları, arkadaş zannedilenler fırsat kollar acıtmak, incitmek için, karşısındakinin çektiği sıkıntıdan, üzüntüden zevk alırcasına. Bazen zaten hoyrat ve kaba insan oldukları için bazen de bir şeylerin intikamını almak için…..

Yaş kemale erince artık akıntıya kürek çekmeyi bıraktım, belki kolaycılık yapıyorum ama kimse değişmiyor, iflah olmuyorsa niye kendimi yorayım, üzeyim, sıkayım ki…..

Beni kaybetmek istemeyen değer verir, dikkat eder, sesini yükseltmez, kibar olur….

Birisine değer veriyorsanız eğer onu incitmekten kaçınmak bir zorunluluktur, bilmeden incitip farkına varınca hemen düzeltmek gerekir.

 

Dün gece rahmetli babacığımı rüyamda gördüm. Hayırdır inşallah rahmet istedi babam dedim ve bu satırları yazdım……

Böyleyken böyle…..