Hafta sonu pikniğe gitmiştik, ağaçlara, çiçeklere
bakıp içime huzur doldurmaya çalışırken on metre ötemde genç bir çiftin
tartıştığını fark ettim….
Yok yok, tartışmak ne kelime basbayağı kavga ediyorlardı, erkek avazı
çıktığı kadar, ağız dolusu hakaret ediyordu, kızcağız küçük sesle birkaç kelime
mırıldanmaya başlayamadan erkek sesinin volümünü biraz daha yükseltiyordu.
Aradan kaç dakika geçti böyle bilmiyorum, kızcağız daha fazla kuyruğu dik tutmaya dayanamadı ve ağlamaya başladı….
Arkadaş susacağına daha bir celallendi, veeee daha
fazla seyirci kalmaya dayanamayan ben! fırlayıp yanlarına gittim. Bu kavgadan
rahatsız olduğumu söyleyerek duruma müdahil oldum. Sanırım tartışmalarının hızını azaltma konusunda faydam oldu, çünkü
ikisi de bir süre sonra sakinleştiler….
Huyum bu ne yapayım, kimsenin birbirini üzmesine,
kırmasına tahammül edemem. Çevremdeki olumsuzluklara elimden geldiğince
müdahale etmeye çalışırım her zaman. Heyhat, sevgiye, güzelliğe geniş yer açmış
yüreğim ve küçücük ellerimle ne kadar başarılı olabilirim….
Bu yüzdendir ki muhteşem bir manzara seyrederken, nefis
bir yemek yerken, sevdiğim güzel insanlarla beraberken, keyifle sohbet ederken,
çiçeklerimle ilgilenirken, sokaktaki hayvanları beslerken; an geliyor, içimi
bir huzursuzluk kaplıyor….
Son zamanlarda çevremde, Ülkemde, dünyada yaşanan
üzücü olaylar beni çok müteessir ediyor. Gazete okurken, televizyonda haber
programlarını izlerken nefes alamıyorum, beynim zonkluyor. Şehit haberleri, üçüncü sayfada yer alan cinnet haberleri, dünyanın dört bir
yanında savaşlar, terör, Afrika’daki aç ve hasta çocuklar, çaresiz insanlar…..
Rahmetli anneannem ve kayınvalidem
yaşasaydılar bu duruma bakıp “Kıyamet Alameti bunlar" derlerdi….
Sabahattin
Ali sözleri, Ali Kocatepe bestesi ve Nükhet Duru’nun sesiyle “Melankoli”
şarkısı halet-i ruhiyeme tercüman oluyor….
Kavga edenleri görünce bende dayanamam. İyi yapmissin bence :) ama keder almasin hep mutlu ol 💕
YanıtlaSilNihayet bloğumun yorum sorunu çözümlendi ve hemen cevap yazıyorum.....
SilKavgaya hiç tahammülüm yok, çevremde, trafikte insanların anlık öfkelerle veya yılların birikimini kusarak giriştikleri her türlü münakaşa, kavga midemi bulandırıyor, tansiyonum düşüyor ve bayılacak gibi oluyorum. Sanki müdahale etmezsem birbirlerine zarar verecekler korkusunu taşıyorum. Eşim bu huyuma çok kızıyor, ben yanındayken bulaşma kimseye, dikkatli ol diyor.....
Melankoli şarkısında ben de kendimi buluyorum. Öteden beri dinlerim, hiç sıkılmam. Ben de sürekli doğa için endişeleniyorum bu yüzden mutluluklarım hep yarım.
YanıtlaSilNe güzel şarkıdır sahiden. Çok severim.
YanıtlaSilBütün mutsuzluklar kardeştir; aynı dili konuşurlar.
YanıtlaSil