Bir varmış bir yokmuş, günlerden bir gün, üst düzey bir kurumun
psikolojik sorunları olan bir personeli yönetim binasının çatısına çıkmış ve "şu
kişi buraya gelmezse kendimi aşağıya atacağım" diye bağırmaya başlamış.
Herkesin yüreğini ağzına getirmiş. Neyse kısa sürede intihar girişiminde
bulunan kişi ikna edilip sakinleştirilmiş ve aşağıya indirilmiş……
Kurumun oldukça otoriter yöneticisi, çatıya çıkan kişinin atlama ihtimali stresi
ve güvenlik zaafiyetine sıfır toleransın öfkesi ile güvenlikten sorumlu en üst
düzey personelini çağırmış ve "güvenliğin haberi olmadan bu kişi çatıya
nasıl elini kolunu sallayarak çıkabilir" diye yüksek sesle bağırmış….
Güvenlikten sorumlu en üst düzey personel, telaşla "efendim, şöyle arz
edeyim, zaten vahim olan durum bu” demiş. Çünkü “çatıya çıkan kişi” binanın
girişindeki güvenlik masasına gelmiş ve “binanın çatısına nasıl çıkılır” diye
sormuş. Güvenlik görevlisi de çatı katına beraber çıkıp çatıya açılan kilitli
kapıyı açmış.
Ben bu olayı duyunca; Kurumun oldukça otoriter yöneticisinin yüzünün
şeklini tahmin etmeye çalıştım ve çok güldüm. Güvenlikten sorumlu en üst düzey personel
ile kişiyi çatıya çıkarıp kapının kilidini açan güvenlik görevlisine ne kadar
fırça attığı ise efsanevi bir şekilde anlatılıyor.
Şaka bir yana güvenlik görevlilerinin bilgi, tutum ve davranış zaafiyeti açısından oldukça
trajikomik bir hikaye…..
Ama biz millet olarak çok yufkayürekli ve yardımseveriz. o güvenlik görevlisi de zaten yaşı 20-25 arası, bir iki kurs görmüştür
YanıtlaSilenfazla. kendinden yardım isteyince biri de seve seve yapmıştır :)
Ben kişisel gelişim hikayesi diye okumaya başladım ama sonunda sürprizle karşılaştım :o
YanıtlaSilİnanılmaz bir boşluk, Allahtan kimseye bişey olmamış, böyle atlatılmış olay
vay be, olaya bak :)
YanıtlaSilHiç şaşırmadım :) ama kurumu merak ettim...
YanıtlaSilSanırım yardımseverlik ile sorumluluk ayırımını yapamamış.
YanıtlaSil