Bazen Maske Takmak Lazım????????

 

 

Huyumdan suyumdan mıdır, Karadenizli olmaktan dolayı genetik bir özellik midir, yoksa hekim olarak kazandığım bir davranış biçimi midir nedir bilemiyorum……
Bildim bileli bende bir duygulara önem verme, empatik davranma halleri vardır....
Çevremdeki insanların hatta bütün canlıların an itibarıyla duygularını yakalamaya çalışırım ....

Bazen empatinin dozunu artırıp sempati bile yaparım. Bir anda "destek, anlayış, merhamet" gibi duygularım ayaklanıverir, karşımdakinin sıkıntılı bakışları içime işlerse o kişiyi alır bağrıma basıveririm.....

Canlı, heyecanlıyımdır genellikle.....

Benim sevincim, huzurum, sıkıntım, kırgınlığım, kızgınlığım yüzümden belli olur hemencecik.....

Önce bu hallerimi pek severdim. İletişim derslerinde “empatik yaklaşım” tavsiye edilir ya benim sonradan değil doğal halim bu diye övünürdüm hatta....

 

 

 

 

 

 

 

 

Gel zaman git zaman, bunun her daim iyi bir şey olmadığını öğrendim tecrübe ile....
Özellikle ciddi iş toplantılarında bulunma sıklığım arttıkça duygusuz “mekanik” bir duruşun daha güvenli ve rahat olduğunu fark ettim ve bende evrildim maalesef....

Toplantıların olmazsa olmaz kuralıdır; siz bir şeyi severek, isteyerek  savunursanız eğer başarılı olmanızdan korkanlar (mutlaka vardır hiç merak etmeyin) hemen olası olumsuzlukları sıralayarak yokuş yaparlar, aksini savunurlar, enerjinizi emiş gücü yüksek multi siklon teknolojisi ile yok etmeye çalışırlar. Sonuç olarak  coşkunuz kaçar hele bir de suratınızı sarkıtırsanız oooooh tam onların istediği olmuştur.....

Ardından durumu toparlamak için sesinizi yükseltirseniz ajite olduğunuzu ya da sesinizi titretip yenik düştüğünüzü gösterirseniz gelsin Sezen Aksu'nun  "seni yerler yerler” şarkısı......

 

 

 

 

 

Bu gibi deneyimlerden ötürü, zamanla öğrendiğim ve giderek geliştirdiğim "duyguları belli etmeyen bir maske takma alışkanlığı" toplantıyı hasarsız veya minimum hasarlı geçirmek için bire bir faydalı bir yöntem oldu benim için.......

Kasıtlı olarak pasif agresif davranışlar sergilense bile durumu kişiselleştirmeden, üzerime alınmadan, benim hak ettiğim, sebep olduğum, sorumlu olduğum bir durum değil diye düşünerek hoooop maskemi takıyorum. Ne güler yüz, ne sempati, ne empati, ne aşırı kibarlık, ne ajitasyon, ne telaş........
Ezik, kibirli, agresif veya savunmada olmadan öylece sakin, serin, kayıtsızca durabiliyorum. Sıfır duygu, donuk bakışlar, son günlerin moda tabiriyle "gayet cool bir kayıtsızlık hali" içinde ve mimiksiz bir yüzle robotik fabrika ayarına geçiyorum hemen....

Oooooh bi rahat, bi huzurla o süreci atlatıyorum ki, hiç gerilmeden....

Ruh sağlığınızı korumak için doktor tavsiyesi.....