Yola Devam (So Far So Good).......

Labradordan mercan denizine kadar

Kısır ve kasvetliydi hayatlar
Kulübelerimiz geçilmiyordu pirelerden, sıçanlardan
Ve çocuklar ölüyordu hastalıklardan.
Fakat sonra buhar makinaları, aşılar
Yükselen bir deniz gibi kurtardı karaya oturmuş kaderimizi
Daha fazla yiyeceğimiz vardı artık, daha uzundu ömrümüz.

Göz atmak için gökadamızın karanlığına

İnsanlar ve teleskoplar yolladık uzaya
Görmediğimiz bir şeyi gördük inceleyince hücrelerimizi
Alınyazımızı gördük, lambamızın cinini, genlerimizi
Dünya hala acımasız bir yer, bunu biliyoruz tamam,
Ama bir zamanlar daha kötüydü.
Öyleyse yola devam......

James C. Davis’in bu şiiriyle  tesadüfen karşılaştım......

Kimdir bu James C. Davis diye internette araştırdım sonra. Türkçe olarak yeterli bilgi veya  yorum bulamayınca ingilizce (okuma ingilizcem kesinlikle konuşma ingilizcemden daha iyidir)  kaynaklardan araştırma yaptım ve Pennsylvania Üniversitesi tarih bölümünde 1960-1994 yılları arasında dersler veren bir tarih profesörü  (emeritus) olduğunu, “Yola Devam” olarak dilimize çevirisi yapılmış olan “So Far, So Good”  isimli şiirinin, aslında “The Human Story: Our History, from the Stone Age to Today” isimli kitabının son sözü olduğunu öğrendim......

Bu kitapta neler yazılı acaba diye düşünürken, kitabın Barış Bıçakçı tarafından "Taş Devrinden Bugüne Tarihimiz: İnsanın Hikayesi" olarak çevirisinin yapıldığını  sevinçle okudum ve sevgili arkadaşım Nilüfer’e önce bu kitabın farkına varma hikayemi ve kitabı hemen alıp okumak istediğimi heyecanla anlattım. Sağolsun hangi arada fırsat bulduysa aynı gün bana kitabı hediye etti…..  

James C. Davis’in dünya tarihini, salgın hastalıkları, keşifleri, icatları, savaşları yani taş devrinden bugüne insanın hikayesini  optimist ve masal tadında bir anlatım tarzı ile yazdığı bu kitabı akşamdan geceye saatlerce uykusuz kalarak bitirmeye çalışıyorum……


 

 

 

Kitaptan bir kaç paragraf;

Ancak 1300’lü yıllara gelindiğinde Avrupalıların nüfusu çok artmıştı. Doyurulması gereken çok fazla boğaz olduğundan her yerde kıtlık yaşanmaya başladı. ….. Her yıl çok sayıda insanın kötü beslenme ve kötü beslenmeden kaynaklanan hastalıklardan öldüğünden kuşkumuz yok…..

Bu dönemde kıtlıktan çok daha korkunç bir katil ortaya çıktı…… Veba.   Denizciler veba mikrobu taşıyan pirelerle kaplı fareleri de büyük olasılıkla beraberlerinde getirdiler. Veba kısa sürede Avrupa’nın güney kıyısındaki birçok limanı kasıp kavurmaya başladı. Ardından iç bölgelere de yayıldı….. veba bazen yavaş bazen hızla yayılarak Avrupa’nın büyük bölümünü etkisi altına aldı. Hemen bir ad edindi: Kara Ölüm. (Sayfa:192)

“Bu salgın hastalık” diye yazıyordu John Clyn, “köylerde ve kentlerde, kalelerde ve kasabalarda insan bırakmadı, öyle ki oralarda yaşayan birini bulmak neredeyse olanaksızdı; salgın o kadar bulaşıcıydı ki, hasta birine veya bir ölüye dokunan herkes hemen hastalığı kapıyor ve ölüyordu.
Hatırlanmaya değer şeyler zamanla silinmesin ve bizden sonra yaşayacak olanlar bilsin diye bunları yazdım ve korkarım yazılanlar yazanla birlikte yok olacak…. Belki biri hayatta kalır, Adem’in soyundan biri bu salgından kurtulur da benim başladığım çalışmayı sürdürür diye bu parşömeni bırakıyorum…… (Sayfa:193)

1600’lerde hastalıklar, savaş ve açlıktan bile daha öldürücüydü. Daha önce ortaçağda, salgın hastalıkların en kötüsü vebaydı. 1600’lerdeyse birkaç hastalık çok sayıda insanı yiyip bitiriyordu. Yalnızca veba değil, çiçek, dizanteri ve tifüs. (Sayfa:197)

Kitabın yarısına gelebildim henüz....

Bir hekim ve bir insan duyarlılığıyla kitabı okurken dakikalarca dalıp gittiğim oluyor. Okuduğum her satırda “nedir bu insanların birbiriyle derdi binlerce yıldır” diyorum....
Günümüzde yine dünyanın dört bir yanındaki savaşlar ve hastalıklar nedeniyle insanların ölmesi, Suriye’li göçmenlerin yaşadıkları, her gün duyduğumuz şehit haberleri, şehit ailelerinin acıyla kavrulmuş çaresiz gözyaşları içimdeki umutsuzluğu artırıyor…….

James C. Davis’in, gelişen teknoloji nedeniyle tarımda üretimin hızla artması, enfeksiyon kaynaklı büyük salgınların "öğrenilen hijyenik davranışlar ve aşılar" nedeniyle daha az görülmesi dolayısıyla  optimist düşünerek  “So Far, So Good” şiirini yazdığına kanaat getiriyorum....

 Elbette "Yola Devam".....
Amaaaa sevgiyle, iyilikle, merhametle, şefkatle ve gerçekten İNSAN olarak ......