Bugün daha sabun köpüğü bir konuda yazmak istiyorum. Kendimi bildim bileli incik boncuk takıp takıştırmayı severim. Ailem mezuniyet, doğum günü vs. gibi nedenlerle mütevazı ölçüde altın küpe, kolye, bilezik ve yüzük gibi hediyeler almıştı öğrencilik yıllarımda. Ve o gencecik halimle, bayramda seyranda altınları takıp dolaşıyordum bir havayla! Özellikle altın zincirler, künyeler pek modaydı. İşe giderken, gezmede hatta plajda bile...... Bugün düşününce, o yaşa göre çok fazla rüküş buluyorum bu davranışları. Napayım, demek ki o zamanlar çevremde moda buymuş!
Erkek arkadaşım çok güzel gümüş bir kolye hediye etmişti. Kolyeyi o kadar çok beğendim ki. Bir anda sihirli bir değnekle dokunulmuştu sanki. Evrim geçirdim. Altına ilgim bitmişti artık. Gümüş takı dünyasına ışınlanmıştım. Her kıyafetime uygun gümüş takılar almaya başladım. Bir tarz yaptım böylece. Şimdi yıllar sonra altın olarak bir iki parça küpe yüzük var, onlarda hediye, hatıra kontenjanından. Kuyumcu vitrinlerine bakmaya bile tahammülüm yok. Kendi kendime kızıyorum bazen. Altın takı sevgisi olmayan bir kadın olabilir mi? diye. Artık varsa yoksa gümüşçüler benim favori ziyaret mekanlarım. Huşu içinde saatlerce vakit geçiriyorum. Genel olarak kentli ve çalışan kadınlarda daha yaygın bir tercih olarak görüyorum. Her geçen gün gümüş takı dükkanlarının sayısı artıyor.
Gümüş takıya temayülün artmasının olası nedenlerini maddelemeye çalıştım.
• Daha ucuz olduğu için• Bu nedenle daha çok çeşit alınabildiği için
• Çalınma riski altına göre çok çok az olduğu için
• Daha entellektüel statü kazandırdığı için
• Daha özgün olduğu için
• Zenginlik gösterisinden uzak olduğu için
• Renk renk taşlarla süslenebildiği için
• Kıyafetlerle kombinlenebildiği için
• Abartılı boyutlu modeller kullanılabildiği için
• Gümüş takı yapımında kullanılan yarı değerli taşların terapötik (tedavi edici) faydaları olduğu için
• Zekatı daha az olduğu için
• Satış yapılan dükkanlarda müşteri olarak daha özgür kalınabildiği için
• Altın gibi nakite çevrilemediği için
Özellikle son madde ile ilgili bir anımı aktarmak istiyorum. Yıllar önce beraber çalıştığımız bir hemşire arkadaşımın kollarında altın burma bilezikleri diziliydi.
Çok severdi bileziklerini. Bir gün eşinin ihtiyacı oldu, bileziklerini satmak zorunda kaldılar. Çok üzüldü bileziklerinden ayrıldığı için. Benim gümüş takılarıma bakıp "doktor hanım, sen çok akıllısın biliyor musun" dedi. Bende "hayırdır, nereden icap etti" diye sorunca. "Hiç altın takın yok, çeşit çeşit gümüşleri alıyorsun ama onları satma riskinde yok" Demişti, kulakları çınlasın.
Sonuç olarak şunu diyebilirim ancak. "Zevkler ve renkler tartışılmaz".
Bence de gümüş ...Öğrencilik yıllarımda Konya'daki gümüşçüler çarşısını çok severdim.( hala oradamı bilmiyorum.)
YanıtlaSil