Çocukluğumdan beri, günün herhangi bir
vaktinde kısa bir süre bile olsa bulunduğum durumdan uzaklaşmak, durumu
değerlendirebilmek ya da hayaller kurabilmek için kendimle baş başa kalma
alışkanlığım var benim…..
Bir terapi yöntemi gibi çocukken
keşfettiğim bu kendimi dinleme, değerlendirme alışkanlığıyla; bir bakıma
kendimi tanıma fırsatı bulmuşum aslında ….
Ne zaman canım sıkılsa, huzursuz
olsam, kendimi değersiz hissetsem hemen sessiz sakin bir köşe bulurdum kendime.
Bulunduğum durumu, kelimeleri, sesleri, görüntüleri, olayları, kısaca
biriktirdiklerimi bir kuyumcu hassasiyetiyle yeniden gözden geçiren kendi iç
sesimi dinlerdim…..
Bir defasında örtüsü uzun bir masanın
altında hayaller kurarken uyuya kalmışım ve annem babam kaybolduğum korkusuyla
saatlerce beni aramışlar…..
Her yaşımın ayrı yoğunlukları,
öncelikleri, fırsatları oldu hiç şüphesiz. Önce okul, dersler, ödevler,
kalabalık aile ortamı, evde yapmam gereken işler, yemeğe gelen misafirler,
yetişkin olduğumdan beri iş ve ev sorumluluklarım nedeniyle küçücük bir
vakit bulabilmek bile lüks olurdu bazen…..
Lisede meyve suyu, gofret veya kraker
eşliğinde yapardım bu seansları. Üniversitede tüm gün süren ve beyin
yakan derslerden sonra kaldığım 4 ile 16 kişilik yurt odalarının üst
ranzasında, çalışma odasında, Haydarpaşa vapurunda, İstanbul İzmit arası gidip geldiğim
trenlerde. Mecburi hizmet yıllarımda çalıştığım dispanserin bahçesinde,
şehirlerarası otobüs yolculuklarında, yaş aldıkça dolaplarımın
çekmecelerini düzenlerken, saksıda yetiştirdiğim çiçekleri severken, müzeleri
ve sergileri gezerken vs. ille de bir fırsat buldum kendimle baş başa
kalabilmek için.......
Son yıllardaki tercihim ise öğle
tatilimi geçirdiğim işyerime çok yakın muhteşem, şahane, harikulade güzel
bir bahçe.......
Yazı yazma isteği geliyor böyle
zamanlarda, eskiden kağıt kalem bulundurmak gerekiyordu. Şimdi çok kolay,
akıllı telefonumun not aplikasyonunu açıyorum, duygularımı, kanaatimi ve
aldığım kararları kısa cümlelerle veya anahtar kelimelerle not alıyorum
hemencecik ……
Ve kendimi dinliyorum, gözlerim bazen
kaygılı bazen hülyalı…….
Aynen sizin gibiyim.. kendime zaman ayırma konusu benim için hep çok önemli olmuştur. Çok sıkışık zamanlarda bile kendime kaçmak vazgeçilmezimdir.. iyi geliyor bence :)
YanıtlaSilGüzel bir tanım "kendime kaçmak", teşekkürler. Gençken bilinçsizce keşfettiğim bir durumdu, bana iyi geldiğini fark ettikten sonra kasıtlı olarak yapıyorum ve kendimle sohbet etmeyi seviyorum.....
YanıtlaSilÇok güzel bir dinginleştirici yöntem kesinlikle 😃 ama ben uykusuzluktan dolayi direk uyku moduna giriyorum 😁 güzel bir güzin abla bulmussun kendine 💕 ne güzel 💕
YanıtlaSilben, keyfim ve kahyası... bayıldığım üçlü:)
YanıtlaSilYorumlar
YanıtlaSilDeneme
YanıtlaSilKendimizi dinleyeceğimiz,içimize doğru yolculuk yapacağımız zaman dilimleri oluşturmazsak bunalır gideriz gibime geliyor.Biraz nefes almaya, kendiyle başbaşa kalmaya,kendini dinlemeye ve hayal kurmaya herkesin ihtiyacı var.Küçük kaçamaklar güzel oluyor.Ne güzel ki siz o kaçamakları gerçekleştirenlerdensiniz.:)
YanıtlaSil